Οριζεται ως μια παθηση του κατωτερου αναπνευστικου συστηματος των αεραγωγων ,ως μια ανταποκριση αυτων σε διαφορα αλλεργιογονα ερεθισματα τα οποια μπορουν να προκαλεσουν σπασμο και στενωση της αεροφορας οδου.
Η κλινικη εμφανηση συνηθως συνδυαζει τη δυσπνοια,δυσφορια,εντονο βηχα,αναπνευστικο συριγμο,λαμβανοντας τη μορφη οξειας κρισης.
Μερικα απο τα γνωστα αιτια ειναι παραγοντες οπως φαρμακα,καπνισμα,ατμοσφαιρικη ρυπανση,ψυχολογικοι παραγοντες,φυσικη ασκηση,λοιμωξεις.
Δυναται να εμφανιστει με χαρακτηρα εποχιακης κατανομης αναλογα με το αλλεργιογονο,αλλα και μη εποχιακα σε περιπτωσεις αλλεργιογωνων οπως τριχωμα ζωου,σκονη,καπνος κτλ.
Κατα την διαρκεια των κρισεων ο ασθενης θα εμφανιζει εντονο βηχα,αναπνευστικο συριγμο,δυσπνοια,πιθανη κυανωση,ταχυκαρδια,υπερταση,ταχυπνοια.
Η διαγνωση του ασθματος γινεται κυριως κλινικα, αλλα και με τη βοηθεια της σπειρομετρησης ,της απλης ακτινογραφιας ,της αξονικης θωρακος, της μελετης με τεστ για αλλεργιογονα,αιματολογικες εξετασεις ανοσοποιητικου.
Σημαντικο ρολο στη θεραπεια του ασθματος κατεχει η ταχεια αναγνωριση και απομακρυνση του αλλεργιογονου παραγοντα.Φαρμακευτικοι παραγοντες που χρησιμοποιουνται ειναι τα συμπαθητικομιμητικα ,αντιφλεγμωνωδη,αντιχολινεργικα,μεθυλοξανθινες,β διεγερτες,γλυκοκορτικοειδη.
