Ορίζεται ως η συγκέντρωση υγρού και διαλυτών στο διάμεσο χώρο ή και στις κυψελίδες στους πνεύμονες.
Ως αιτίες έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι παράγοντες δυο μεγάλων κατηγοριών, καρδιογενές και μη καρδιογενές. Το καρδιογενές έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη υδροστατική πίεση ενδοαγγειακά στο πνευμονικό δίκτυο με αποτέλεσμα την εξαγγείωση υγρού, και μπορεί να είναι απότοκο διαφόρων καρδιολογικών παθήσεων όπως στένωση βαλβίδων, μυξώματος, κοιλιακής υπερτροφίας αρ, διατάσεως κόλπου αρ, μυοκαρδιοπάθειας, εμφράγματος μυοκαρδίου κτλ.
Αιτία μη καρδιογενούς πνευμονικού οιδήματος μπορεί να αποτελούν η νεφρική ανεπάρκεια, η υπερφόρτωση με υγρά, μεγάλο υψόμετρο, οξεία αναπνευστική δυσχέρεια, κακώσεις θώρακα, αλλεργίες κτλ.
Τα συμπτώματα ποικίλλουν και μπορεί να εμφανιστεί ως δύσπνοια, ορθόπνοια, βήχας παραγωγικός, άγχος, ρίγος, εφίδρωση, δυσφορία, βάρος στο στήθος, εύκολη κόπωση, ταχυκαρδία, ταχύπνοια.
Η διάγνωση θα τεθεί με την κλινική εξέταση, ακτινογραφία θώρακος, αξονική θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπέρηχο καρδιάς, αέρια αίματος, αιματολογικές εξετάσεις.
Ως προς τη θεραπεία βασικό είναι να διευκολυνθεί η αναπνοή με παροχή οξυγόνου και φαρμακευτικής αγωγής απόχρεμψης, βρογχοδιαστολής, διουρητικών, κορτιζονούχων. Απαραίτητο τέλος είναι να αναγνωρισθεί γρήγορα το αίτιο και να επιλυθεί.
